DUY DİYE DEGİL
Ellerimin arasından kayıp gidiyor hayat...
Kendimi avutmak için bulduğum her şey bir süre sonra anlamsız geliyor…
Bir şeyler biterken yanı başında neyle avunabilir ki insan…
Kendimce oyunlar buluyorum, sıkılıyorum bir süre sonra...
Kitaplar hiçbir şey anlatmıyor...
Ya da kendimi dinlemek...
Canımı sıkmaktan başka bir şeye yaramıyor…
Sense bir yerlerde kendine duvarlar örüyorsun…
Biliyorum ki ne kadar ararsam arayayım yanına gelebileceğim bir kapı bulamayacağım…
Kendine duvarlar örüyor ve beni dışarıda bırakıyorsun…
Olsun diyorum, ördüğün duvarları maviye boyuyorum...
Çiçekler ekiyorum dibine...
Büyümüyorlar…
Mavilerim soluyor...
Sen susuyorsun…
Bende seninle yok oluyorum…
Sana sorduğum soruların hiçbir cevabı yok aslında duymayı beklediğim…
Sadece sesini özlediğimden…
Ellerimin arasından kayıp gidiyorum...
Kendim bile tutamıyorum kendimi…
Ama olsun ben sana elimi uzatıyorum…
Kurtar diye değil…
Sadece dokunmayı özlediğimden sana…
Senden başka bir nedenim yok…
Senden başka bir istediğim yok...
Senden başka hiçbir şeyim yok…
Seni Çoook Seviyorum…
Duy diye değil…
Sadece kendime hatırlatmak için söylüyorum... |
